Na de mooie tijd die ik met mijn ouders samen heb mogen beleven ben ik vanuit Auckland naar de hoofdstad Wellington gevlogen, om hier mijn laatste dagen op het Noordereiland door te brengen. Ik ben in Wellington naar een uitkijkpunt toegelopen waar vandaan ik een heel mooi overzicht over de stad Wellington had. Ook ben ik weer naar het Te Papa museum in Wellington geweest, waar ik 2 januari ook al een bezoekje had genomen. Gelukkig is het zo'n groot museum met zoveel verschillende ruimtes, dat je hier terug kan blijven komen. Deze keer nam ik een kijkje in een ruimte over de Gallipoli oorlog. Ik weet het, zoveel heb ik niet met musea en geschiedenis, maar deze ruimte maakte wel indruk op mij en vond ik heel interessant om te zien, met name de mensen die nagemaakt waren en zo echt leken. Ook ben ik naar de botanische tuinen in Wellington geweest, wat mooi was om te zien, maar ik moet zeggen dat ik het nou ook weer niet heel bijzonder vond.

Verder heb ik natuurlijk weer met een leuk verhaal twee gratis dingen geregeld. Deze keer wilde ik weer gratis uiteten, maar liep ik langs een bioscoop en dacht ik hè daar ben ik nog niet geweest, en jawel ik mocht die avond gratis naar de bios en heb ook nog avondeten kunnen regelen. Die mensen in het restaurant waren zelfs zo vriendelijk dat ze mij ook gratis frisdrank bleven aanbieden. De film Black Panther was erg leuk om te zien en gelukkig prima te volgen :)

Toevallig ben ik in Wellington ook nog een aantal bekende tegengekomen. Zo kwam er de eerste avond in mijn hostel een backpacker binnen lopen met wie ik ook al in Whitianga opgetrokken heb. Toen ik aan het wandelen was langs de harbour kwam ik weer iemand tegen met wie ik ook in Whitianga op trok, met haar ben ik nog even naar het strand in Welington toe gegaan. Tot slot kwam ik nog een derde persoon tegen en dit was terwijl ik aan het hardlopen was. Er kwam ineens een gast naast mij lopen, waarvan ik dacht wat kom jij doen. Toen ik hem aan keek bleek het iemand van de groep te zijn met wie ik nieuwjaar in Wellington heb gevierd, wat dus weer leuk was om elkaar te zien.

5 maart was het na zo'n vier hele mooie maanden die ik op het Noordereiland heb gehad, tijd om naar het Zuidereiland toe te gaan. Ik kijk met veel plezier terug op deze maanden en alle mooie momenten die ik mee heb mogen maken, maar ook weer vooruit naar mijn twee maanden die ik op het Zuidereiland beleven ga. Deze dag heb ik dus de Ferry gepakt en ben ik naar het Zuidereiland vertrokken. Gedurende de bootreis heb ik nog dolfijnen kunnen spotten en kreeg ik al een mooie impressie van het Zuidereiland toen we het laatste uur tussen allerlei eilanden door vaarden.

Op het Zuidereiland aangekomen heb ik mijn eerste twee nachten in Picton geslapen. Vanuit hier ben ik met 4 andere backpackers een dagje naar Havelock geweest waar we een iets steilere wandeling dan gepland hebben gedaan, maar ons wel een prachtig uitzicht op leverde. Toen ik Picton verliet ben ik naar Kaikoura gaan liften (156km). Onderweg waren ze druk bezig om de weg te herstellen, na een aardbeving die hier zo'n 1,5 jaar geleden heeft plaatsgevonden en veel schade heeft aangericht. Ondanks dat was de weg er naar toe en zeker de plaats Kaikoura een mooi gezicht. In Kaikoura ben ik naar een zeehondenspot geweest, wat een hele mooi omgeving was en ik vond het erg leuk om zeehonden in het wild en van zo dichtbij te kunnen zien. Vanuit Kaikoura is mijn plan om een rondje tegen de klok in op het Zuidereiland te maken en zo in Christchurch uit te komen, van waar mijn vlucht naar Australië gaat. Ik besloot dus om vanuit Kaikoura terug te gaan naar Picton en deze rit kon ik met iemand mee rijden die ik bij de zeehondenspot had ontmoet.

Vanuit Picton ben ik met een Nederlands koppel naar Nelson toe gereden. Onderweg hebben we veel mooie stops gemaakt. Zo hebben we onderweg een stukje van de Queens Charlotte track gelopen en zijn we nog naar een opname plek van The Hobbit toe gegaan. Op deze plek hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik draaide mij om en bleek dit een koppel te zijn die ik gedurende mijn excursie naar de Bay Of Island had ontmoet. Ik vond het heel erg toevallig dat ik nog iemand zou zien, die ik in de tweede week van mijn reis ontmoet heb. In Nelson ben ik verder ook nog met die Nederlanders opgetrokken. We zijn naar het centrum van Nieuw-Zeeland (de middelste plek van Nieuw-Zeeland) geweest wat dus in Nelson ligt, we hebben even kort een kathedraal bezocht en zijn naar de zaterdag markt van Nelson gelopen, wat achter ons hostel was. In de middag ben ik zelf nog maar eens naar het centrum van Nieuw-Zeeland gegaan, maar deze keer besloot ik naar boven hard te lopen, wat nog wel een lekkere klim was. In de avond heb ik Juliette weer gezien (Iemand van de groep Nederlanders waarmee ik naar Nieuw-Zeeland vloog). Zij werkt namelijk momenteel in Nelson en het was wel even gezellig om elkaar weer te zien en onze verhalen van de afgelopen maanden uit te wisselen. Mijn laatste dag in Nelson ging mijn wekker om 6:00. Deze dag ben ik namelijk samen met een vrouw naar Abel Tasman National park gegaan. Zij had namelijk een auto en ik mocht met haar mee rijden hier naar toe. Vanaf de parkeerplek zijn we met een boot, waar ik al van genoot, naar de plek gebracht waar vandaan we terug zouden lopen naar ons beginpunt. Het was een ontzettende mooie wandeling met zon, zee, strand en een soort regenwoud achtige omgeving waar je doorheen liep. Heel toevallig kwam ik tijdens deze wandeling ook weer die Nederlanders tegen met wie ik de dag hiervoor op trok.

De dag hierna was het tijd om Nelson te verlaten en ben ik gaan liften naar Greymouth toe. Ook dit ging hier weer voorspoedig en met name mijn laatste rit bracht mij 2u verder en zette mij precies voor mijn hostel af. Ik heb met hen ook een stop gemaakt bij de pancake rocks. Dit zijn opgestapelde rotsen in de vorm van pannenkoeken wat een erg gaaf gezicht gaf. In Greymouth heb ik besloten om ook vanwege het weer even te chillen. Toch heb ik tussen de regenbuien door nog wel kunnen hardlopen en op een veel te kleine fiets door het plaatsje kunnen fietsen :) Morgen zal ik naar Hokitika vertrekken, wat zo'n half uurtje zuidelijker ligt.